ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΙ;

ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Με μεγάλη ευκολία ο μακράν του Χριστού κόσμος αποκαλεί πολλούς ανθρώπους μεγάλους. Είναι όμως πραγματικά μεγάλοι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι αρκετά μόνο τα χαρίσματα και οι επιτυχίες που έχουν,  για να αποκαλούνται μεγάλοι;

Κάποιος ποιητής έγραψε πολλά και ωραία ποιήματα. Κατάφερε να πάρει και βραβείο Νόμπελ. Όμως θεωρούσε τον γάμο ανάξιο για τον εαυτόν του και συζούσε με τη μιά και την άλλη νεαρή γυναίκα.

Κάποιος λογοτέχνης συνέγραψε πολλά και μεγάλα έργα. Από τον κόσμο πήρε πολλές διακρίσεις. Όμως αντί να δοξάζει τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας για το χάρισμα που του έδωσε αυτός ενέπαιζε τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος και έπαιρνε λάσπη από την βρώμικη καρδιά του και την πετούσε στο Πανάγιο πρόσωπο του Χριστού μας.

Κάποιος πολιτικός έφτασε ψηλά, πολύ ψηλά και έκανε πολλά και μεγάλα δημόσια έργα. Ο κόσμος τον χειροκροτούσε και τον επευφημούσε. Όμως, όταν πήγε κάποτε να εγκαινιάσει ένα μεγάλο έργο, οι ντόπιοι του προσέφεραν νηστήσιμα φαγητά, διότι ήταν μέρα νηστείας και εκείνος όταν το αντελήφθη, αντέδρασε με θρασύτητα λέγοντας: «Δεν νηστεύω εγώ για έναν Εβραίο». Και όταν βρισκόταν στις τελευταίες μέρες της ζωής του, οι δικοί του σκέφτηκαν να καλέσουν έναν ιερέα να τον κοινωνήσει. Εκείνος όταν είδε τον ιερέα, ανασηκώθηκε από το κρεβάτι του και με όση δύναμη είχε, φώναξε: «Έξω ο Ναζωραίος».

Κάποιος καλλιτέχνης είχε  πολλές επιτυχίες και ενθουσίαζε τους θεατές. Όμως …Τι να πω και τι να γράψω; Αισχρόν εστι και λέγειν και γράφειν .

Βλέπετε, αγαπητοί μου, ότι η κατά κόσμον μεγάλοι δεν είναι πραγματικά μεγάλοι. Είναι ταλαίπωροι και άξιοι πολλών δακρύων. Πραγματικά μεγάλοι είναι όσοι αγαπούν τον Χριστό και τηρούν τις άγιες εντολές Του. Πραγματικά μεγάλοι είναι εκείνοι που   θα αξιωθούν να ακούσουν από το Πανάγιο στόμα του Χριστού κατά την ημέρα της κρίσεως τα μακάρια λόγια: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου».