Γράφει ὁ Κ. Χολέβας
Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 28.02.2012

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

 .          Ὁ Θεόδωρος Πάγκαλος διαθέτει παιδεία καὶ πολιτικὴ ἐµπειρία. Ὅµως δὲν µπορῶ νὰ καταλάβω πότε κάνει δηλώσεις γιὰ νὰ πεῖ κάτι οὐσιαστικὸ καὶ πότε ἁπλῶς λέει κάτι δηµοσίως γιὰ νὰ προκαλέσει ἐντυπώσεις. Ἡ πρόσφατη δήλωσή του σὲ γαλλικὸ ραδιοφωνικὸ δίκτυο (βλ. σχετ.:http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/02/22/εἶμαι-ὑπὲρ-τῆς-ἀπώλειας-κυριαρχίας/
 
) ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῆς καταργήσεως τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ ὑπὲρ µιᾶς πλήρως Ὁµοσπονδιακῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως µἐ προβληµάτισε. Διότι εἶναι γνωστὸ στοὺς παροικοῦντες τὴν εὐρωπαϊκὴ Ἱερουσαλὴµ ὅτι ὁ Φεντεραλισµὸς ἀπέθανε καὶ ἐπιβιώνει ἐπιτυχῶς τὸ ἐθνικὸ κράτος. Ἡ διαφορὰ ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1980 ἕως σήµερα εἶναι ὅτι ἑνοποιήθηκαν οἱ δύο Γερµανίες καὶ σήµερα τὸ Βερολίνο µὲ τὸν ὄγκο του, τὴν οἰκονοµική του δύναµη καὶ τὴν σχετικὴ ἀλαζονεία του ἀξιοποιεῖ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς θεσµούς, γιὰ νὰ ἐπιβάλει µιὰ µορφὴ ἤπιας ἠγεµονίας. Ἂν αὐτὸ τὸ ἀποδέχεται ὁ κ. Πάγκαλος, ἂς τὸ πεῖ ξεκάθαρα. Ἄν, ὅµως, ἐρωτοτροπεῖ µὲ ἰδέες καὶ ὁράµατα οὐτοπιστικά, καλὸ θὰ ἦταν νὰ τὸν καλέσουµε νὰ προσγειωθεῖ. Καλὸ θὰ εἶναι καὶ γιὰ ἐκεῖνον καὶ γιὰ τὴν πορεία τοῦ ἔθνους µας.
.          Ὁ Φεντεραλισµὸς ξεκίνησε ὡς µία ἀκραία ἐκδοχὴ τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐνοποιήσεως,. Προτείνει τὴν κατάργηση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν ἢ τὴν ἐλαχιστοποίηση τῆς κυριαρχίας τους, ὥστε ἡ Ἑλλάδα, ἡ Γαλλία κ.λπ. νὰ καταστοῦν νοµαρχίες µιᾶς ὑπερκυβέρνησης τῶν Βρυξελλῶν. Σήµερα αὐτὰ εἶναι ξεπερασµένα καὶ γενικότερα οἱ ὑπερεθνικοὶ θεσµoὶ διέρχονται κρίση. Ἡ κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ, τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ἄλλων πολυεθνικῶν µορφωµάτων ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ ἔθνους καὶ ἡ ἀξία τοῦ ἐθνικοῦ κράτους παραµένουν σταθερὰ ἐρείσµατα τοῦ νέου διεθνοῦς συστήµατος,. Οὐδεὶς εὐρωπαϊκὸς λαὸς θέλει νὰ χάσει πλήρως τὴν ἐθνική του κυριαρχία καὶ τὴν ἐθνική του ταυτότητα. Ὅποιος προτείνει κάτι τέτοιο µᾶλλον ζεῖ σὲ λάθος ἐποχὴ ἢ λαµβάνει λανθασµένα µηνύματα.
.          Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι χῶρος συνεχῶν ἀγώνων εἰρηνικῶν καὶ τόπος διαπραγµατεύσεων. Κάθε λαός, κάθε ἔθνος, κάθε κράτος προσπαθεῖ νὰ κερδίσει ὅσο περισσότερα μπορεῖ. Ἐχουµε, φυσικά, παραχωρήσει ἕνα µέρος τῆς ἐθνικῆς µας κυριαρχίας ὅσον ἀφορᾶ στὰ νοµισµατικά, ἐµπορικὰ καὶ οἰκονοµικὰ θέµατα. Δὲν ἔχουµε, ὅµως, παραχωρήσει ὁλόκληρη τὴν ἐθνική µας κυριαρχία,. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχει πλέον συνειδητοποιήσει ὅτι θὰ ἔχει µέλλον µόνον ὡς µία χαλαρὴ συνοµοσπονδία ἐθνικῶν κρατῶν, µὲ σεβασµὸ στὴν ἐθνικὴ ταυτότητα κάθε λαοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, ἐνῶ στὰ πρῶτα κείµενα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνταγµατικῆς Συνθήκης ὑπῆρχε ἀναφορὰ στὸν Ὕµνο τῆς Ἑνώσεως, στὸ νεώτερο κείµενο ποὺ ἰσχύει σήµερα, δηλαδὴ στὴν Συνθήκη τῆς Λισαβόνας, αὐτὴ ἡ διάταξη ἀπαλείφθηκε, προφανῶς διότι κάθε λαὸς εἶναι ὑπερήφανος γιὰ τὸν δικό του ἐθνικὸ ὕµνο. Γιὰ νὰ δοῦµε δὲ τὴν προσπάθεια τῶν ἐθνικῶν κρατῶν νὰ διαφυλάξουν καίριους τοµεῖς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ πολιτιστικῆς ταυτότητας, ἂς θυµηθοῦµε δύο ἐνδεικτικὰ γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν:
.          Α) Στὶς 2.10.2009 οἱ Ἰρλανδοὶ ἐπικύρωσαν µἐ δηµοψήφισµα τὴν προαναφερθεῖσα Συνθήκη τῆς Λισαβόνας, τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Εἶχαν, ὅµως, κατορθώσει, µετὰ τὸ «ὄχι» τους στὸ δηµοψήφισµα τοῦ 2008, νὰ κερδίσουν τρεῖς δεσµεύσεις ἀπὸ τὴν ἡγεσία καὶ τὰ ὄργανα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Πρῶτον, ὅτι δὲν θὰ τοὺς πιέσει κανεὶς νὰ νοµιµοποιήσουν τὶς ἀµβλώσεις καὶ τὴν συµβίωση τῶν ὁµοφυλοφίλων. Δεύτερον, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἐνταχθοῦν σὲ κάποιο µελλοντικὸ Εὐρωπαϊκὸ Στρατό, καί, τρίτον, ὅτι δὲν θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ αὐξήσουν τὴν φορολογία. Δηλαδὴ ἕναςὀλιγάριθµος λαὸς 4.000.000 πέτυχε ἀπὸ τὰ 26 κράτη νὰ γίνει σεβαστὸ ἕνα σηµαντικὸ κοµµάτι ἀπὸ τὸν πυρήνα τῆς ἐθνικῆς του κυριαρχίας.
.          Β) Στὶς 30.o6.2009 τὸ Ὁµοσπονδιακό Συνταγµατικὸ Δικαστήριο τῆς Γερµανίας ἐξέδωσε τὴν ἀπόφασή του ὡς πρὸς τὸ ἐρώτηµα ἂν εἶναι συµβατὴ ἡ Συνθήκη τῆς Λισαβόνας µἐ τὸ γερµανικὸ Συνταγµα. Τὸ δικαστήριο ἀπεφάνθη ὅτι ναὶ µέν, ἀλλά… καὶ τὸ «ἀλλὰ» σηµαίνει πολλά. Ἡ Γερµανία θὰ διατηρεῖ τὴν ἐθνική της κυριαρχία καὶ τὸ δικαίωµα νὰ ἀποφασίζει χωρὶς παρεµβάσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης σὲ ὁρισµένους τοµεῖς, καὶ συγκεκριµένα γιὰ τὸν στρατό, τὴν ἀστυνοµία, τὴν φορολογία, τὴν παιδεία, τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ καὶ τὶς σχέσεις Ἐκκλησίας -Πολιτείας. Πάλι βλέπουµε, λοιπόν, ὅτι οἱ λαοὶ προσπαθοῦν νὰ διαφυλάξουν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία τους σὲ τοµεῖς ποὺ ἅπτονται τῶν ἐθνικῶν καὶ κοινωνικῶν τους εὐαισθησιῶν.

.          Ἡ ἰδιαίτερη δυσκολία γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ οἰκονοµική µας κατάσταση καὶ ἡ ἐξάρτησή µας ἀπὸ τὶς προθέσεις τῶν δανειστῶν µας. Ὅµως ἀκόµη καὶ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση δικαιούµαστε καὶ ὑποχρεούµαστε νὰ ἀγωνιστοῦµε γιὰ τὴν ἀξιοπρέπειά µας καὶ τὴν διαφύλαξη σηµαντικοῦ µέρους τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας.Οἱ ξένοι βρίσκουν καὶ κάνουν. Ἂν οἱ ἡγεσίες µας τοὺς δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς διαρκοῦς ὑποχώρησης καὶ παραχώρησης, τότε θὰ µᾶς ζητοῦν ὅλο καὶπερισσότερα. Ἀντιθέτως, ἂν οἱ κυβερνῶντες τὸν τόπο µας στέκονται σθεναροί, ὑπερήφανοι καὶ ξέρουν νὰ λένε «ὄχι», ὅταν χρειάζεται, τότε καὶ οἱ δανειστὲς θὰ παύσουν νὰ εἶναι θρασεῖς. Σὲ ὅλα τὰ πεδία τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἡὑποχωρητικότητα καὶ τὰ συµπλέγµατα µειονεξίας ἀποθρασύνουν τὴν ἄλλη πλευρά.
.           Ὁ φεντεραλισµὸς τοῦ κ. Πάγκαλου, λοιπόν, εἶναι σεβαστὸς ὡς ἄποψη, εἶναι ὄµως τελείως ξεπερασµένος. Θὰ πρόσθετα δέ, εἶναι καὶ βλαπτικὸς γιὰ τὰ ἐθνικά µας συµφέροντα. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῶν πάσης φύσεως διεθνιστῶν (µαρξιστῶν, νεοφιλελευθέρων, πολυπολιτισµικῶν κ.ἄ.), τὰ ἔθνη καὶ τὰ ἐθνικὰ κράτη ζοῦν καὶ βασιλεύουν. Τί θὰ γίνει ἔπειτα ἀπὸ 20 χρόνια δὲν γνωρίζω. Πάντως σήµερα εἶναι ἀνάγκη ὅλοι µας νὰ προστατεύσουµε ὡς κόρην ὀφθαλµοῦ τὴν ἐθνική µας κυριαρχία.