ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ !

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Διδαχή τοῦ Γέροντος Γαβριήλ

τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ ἀπό τή Γεωργία

            Ὁ Γέροντας Γαβριήλ, ὁ διά Χριστόν σαλός(1929-1995), πλήρης Χάριτος καί ἁγιοπνευματικῶν χαρισμάτων ἀπολάμβανε μεγάλο σεβασμό στή Γεωργία. Μαρτυρίες γιά τήν ἁγιότητά του δίνουν σέ ἓνα μικρό βιβλίο Μητροπολίτες, ἡγούμενοι, ἡγουμένισσες, μοναχοί, ἱερεῖς καί λαϊκοί. Ὁ  Γέροντας ἦταν ἀσυμβίβαστος μέ κάθε ἀντίχριστη πολιτική καί πρακτική.

            Τήν Πρωτομαγιά τοῦ 1965 ἒκαψε ἓνα 12μετρο πορτραῖτο τοῦ Λένιν πού κρεμόταν στό κτίριο τοῦ ἀνωτάτου Σοβιέτ στήν Τιφλίδα, πρωτεύουσα τῆς Γεωργίας. Συνελήφθη ἀπό τήν Κα-Γκε-μπε.

            Στήν ἐρώτηση τοῦ ἀνακριτῆ γιατί τό ἒκανε ἀπάντησε: Τό ἒκανα γιατί δέν εἶναι δυνατόν νά λατρεύουμε ἓναν ἂνθρωπο. Ἐκεῖ, στή θέση τοῦ πορτραίτου τοῦ Λένιν πρέπει νά κρεμάσετε τήν εἰκόνα τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ. Γιατί γράφετε "Δόξα στόμ Λένιν"; Πρέπει νά γράψετε : "Δόξα στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό". Μετά ἀπό αὐτό τόν ἒκλεισαν σέ ψυχιατρική κλινική ὃπου διέγνωσαν σχιζοφρένεια!

            Παραθέτουμε στή συνέχεια μερικές ἀπό τίς νουθεσίες τοῦ Γέροντος πρός τά πνευματικά του τέκνα περί τῶν ἐσχάτων καί τοῦ Ἀντιχρίστου.

            Δίδασκε ὁ στάρετς :

             "Στούς ἐσχάτους καιρούς τούς ἀνθρώπους θά τούς σώσουν ἡ ἀγάπη, ἡ ταπείνωση καί ἡ καλοσύνη. Ἡ καλοσύνη ἀνοίγει τίς πύλες τοῦ Παραδείσου, ἡ ταπείνωση ὁδηγεῖ μέσα σ' αὐτόν, ἀλλά ἡ ἀγάπη ἐμφανίζει τόν Θεό".

            Ὃλους ὃσοι πήγαιναν σ’αυτόν γιά εὐλογία, τούς παρακαλοῦσε κλαίγοντας: «Νά κάνετε τό καλό γιά νά σᾶς σώσει ἡ καλοσύνη σας. Ἡ γῆ κατά τό ἣμισυ ἒγινε Ἃδης. Ὁ Ἀντίχριστος στέκεται στήν πόρτα καί δέν τή χτυπᾶ ἁπλῶς, ἀλλά ὁρμᾶ μέσα. Ἐσεῖς θά τόν δεῖτε τόν Ἀντίχριστο. Θά προσπαθήσει νά βασιλεύσει σέ ὃλον τόν πλανήτη. Παντοῦ θά γίνονται διωγμοί... Μή μένετε χώρια. Κρατηθεῖτε μαζί, δέκα- δεκαπέντε μαζί. Βοηθεῖτε ὁ ἓνας τόν ἂλλο».

            Στούς ἐσχάτους χρόνους νά μήν κοιτᾶτε τόν οὐρανό: Μπορεῖ νά πλανηθεῖτε ἀπό τά ψευδοσημεῖα πού θά παρουσιάζονται ἐκεῖ. Θά ἐξαπατηθεῖτε καί θά ἀπωλεσθεῖτε... Θά βάλουν τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου στό χέρι καί τό μέτωπο. Τά διάφορα προϊόντα δέν μποροῦν νά σᾶς προκαλέσουν βλάβη. Ἒστω κι ἂν βάζουν σ’ αὐτά τόν ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου, αὐτό δέν εἶναι ἀκόμη τό χάραγμα. Πρέπει νά λέτε τό "Πάτερ ἡμῶν, νά κάνετε τόν Σταυρό σας καί ἡ τροφή σας θά ἁγιάζεται.

            Στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου οἱ ἂνθρωποι θά περιμένουν τή σωτηρία ἀπό τό Διάστημα. Αὐτό θά εἶναι τό μεγαλύτερο τέχνασμα τοῦ Διαβόλου. Ἡ ἀνθρωπότητα θά ζητεῖ βοήθεια ἀπό τούς ἐξωγήινους, χωρίς νά γνωρίζει ὃτι αὐτοί στήν πραγματικότητα εἶναι δαίμονες.

            Ρώτησαν τόν στάρετς ἂν μπορεῖ κανείς νά κλέψει τροφή, ὃταν δέ θά μπορεῖ νά τήν ἀγοράσει. Ἀπάντησε ἒτσι: Ἂν κλέψεις, θά παραβεῖς μία ἀπό τίς δέκα ἐντολές. Ὃποιος ἐνεργεῖ ἒτσι, ἀκόμη κι ἒτσι δέχεται τόν Ἀντίχριστο. Ὁ πιστός ἂνθρωπος πρέπει νά ἐλπίζει στόν Θεό.

            Ὁ Κύριος στούς ἐσχάτους χρόνους θά ἐνεργεῖ τέτοια θαύματα, ὣστε ἓνα φυλλαράκι ἀπό τό δέντρο θά φθάνει γιά τροφή ἑνός μηνός. Στ΄ άλήθεια. Ὁ πιστός ἂνθρωπος θά σταυρώνει τή γῆ καί ἐκείνη θά τοῦ δίνει ψωμί. Ἂν βιάσουν ἓνα κορίτσι, τό διακορεύσουν χωρίς τή θέλησή του, αὐτό ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ θά παραμείνει παρθένος. Ἒτσι θά γίνει καί μέ τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου.

            Ἂν δώσουν τό χάραγμα ἐνάντια στή θέληση τοῦ ἀνθρώπου, αὐτό δέν θά ἐνεργεῖ πάνω του. Στό Εὐαγγέλιο εἶναι γραμμένο ὃτι παντοῦ θά γίνονται διωγμοί ἀλλά καί θλίψη σέ ὃποιον προδίδει τό Εὐαγγέλιο. Θά ἒρθει καιρός πού θά εἶναι ἀπαραίτητο νά φύγετε στά βουνά, μόνο νά μήν τό κάνετε ἓνας-ἓνας. Ὁμαδικά νά φεύγετε στά βουνά καί τά δάση. Γιά τούς πιστούς χριστιανούς ἡ μεγαλύτερη θλίψη θά εἶναι ὃτι αὐτοί θά φεύγουν στό δάσος ἀλλά οἱ κοντινοί τους ἂνθρωποι θά δέχονται τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου.

            Στούς ἐσχάτους χρόνους οἱ ὁπαδοί τοῦ Ἀντιχρίστου θά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, θά βαπτίζονται, θα κηρύττουν γιά τίς εὐαγγελικές ἐντολές. Ὃμως μήν τούς πιστεύετε. Αὐτοί δέν θά ἒχουν τά καλά ἒργα. Μόνο μέ τά καλά ἒργα μπορεῖ κάποιος νά ἀναγνωρίσει τόν ἀληθινό χριστιανό.

            Ὃσα γράφει ὁ Γέροντας δέν πρέπει νά μᾶς δημιουργοῦν ἂγχος καί ὑπερβολική ἀνησυχία, ἀλλά νά μᾶς ὁπλίζουν μέ πίστη καί ὑπομονή νά μᾶς ἐνθαρρύνουν σέ περισσότερη προσευχή καί προσοχή στή ζωή μας. Καί, ἐννοεῖται, δέν πρέπει νά παραιτηθοῦμε, ὃσο ἀκόμη μᾶς παίρνει, ἀπό τά δικαιώματά μας, τήν ἐργασία μας καί τή φροντίδα τῶν παιδιῶν μας.