ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ (Μαρτυρία γιατρού)

...Είμαι ιατρός, γνωρίζω τας πράξεις μου, είμαι ένοχος δι' όλας τας φρικαλεότητας που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγέννητου ανυπεράσπιστου παιδιού. Εις τας οριζομένας υποχρεώσεις της εργασίας μου ήταν και αι νόμιμοι εκτρώσεις. Τότε δεν εγνώριζα ότι πράττω φόνον, τώρα όμως, υποστηρίζω και γνωρίζω ότι η αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Εις το Πανεπιστήμιον εδιδάχθην ότι το παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με το πρώτον του κλάμα. Προ του κλάματος υπάρχει μόνον ως ένα των οργάνων της μητέρας του: ως ένα δόντι, ως ένας νεφρός, ως η σκωληκοειδής απόφυσις. 

Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Τούτο είναι ως να έχω εξαφανίσει μίαν ολόκληρον πόλιν. Το Βελιγράδιον έχει τόσα νοσοκομεία και αρκετάς ιδιωτικάς κλινικάς, ένθα γίνονται αι εκτρώσεις! Εις τα τέλη της δεκαετίας του '80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με την διαγνωστικήν του δυνατότητα και μου έφερε πολλάς εκπλήξεις. Είδα το έμβρυον, τους χτύπους της καρδίας του, τας κινήσεις, το άνοιγμα του στόματός του. Εις τα μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος. Το έμβρυον εσκέπτετο και ησθάνετο, διότι αντέδρα εις τους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνον τας κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσον διαρκεί η έκτρωσις, το έμβρυον τούτο, αυτό το ίδιον ανθρώπινον όν, κείται τεμαχισμένον μεταξύ των εργαλείων εις το τραπέζι....