…Μιά παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα του 1988, με τη μεσολάβηση της κ. Σωτηρίας Νούση, στις 5 το απόγευμα συναντήθηκε ο Άγιος Πορφύριος με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, λόγω της καρδιάς του
“Έλα μέσα, Μακαριώτατε, να τα πούμε…”. Και αφού μπήκε μέσα, στη θέση του οδηγού, άρχισαν επί πολλή ώρα να συζητάνε… όταν τελείωσαν, ήταν και οι δύο συγκινημένοι, σχεδόν δακρυσμένοι, και αφού αλληλοασπασθήκανε, με φώναξε ο Αρχιεπίσκοπος και μου είπε:” Άκουσε…, άλλη φορά δεν θα φέρεις εδώ τον Γέροντα, αλλά θα πάμε εμείς εκεί!”..
Αργά το βράδυ με παίρνει τηλέφωνο ο Άγιος στο σπίτι: “Άκουσε να σου πω… αυτή τη συνάντηση δεν την είχες κανονίσει εσύ, αλλά η θεία Πρόνοια για το καλό της Εκκλησίας! Και την ώρα που μιλούσαμε, ένιωθα έντονα τη θεία Χάρι να μας περιλούει και βγήκε τόσο νερό από το σώμα μου, που τα ρούχα μου είχαν γίνει μούσκεμα και τα πόδια μου στα παπούτσια έκαναν… πλίτσι-πλίτσι! Γι’ αυτό δεν σας μιλούσα στον δρόμο, διότι έτρεμα από το κρύο, αφού τα ρούχα μου ήταν μούσκεμα… Να τον πάρεις αύριο τηλέφωνο και να τον ευχαριστήσεις από μένα “.
Το ίδιο συγκινήθηκε και ο Μακαριώτατος, και μου είπε ενθουσιασμένος:” Δεν μπορούσα να φανταστώ τη Χάρι και την ευλογία του Γέροντα, αλλά ούτε και το χάρισμά του!”.
Έκτοτε ο Άγιος μου τηλεφωνούσε όταν “έβλεπε ” με τα χαρισματικά μάτια της ψυχής του, σαν σε καθρέφτη, τα σχετικά προβλήματα με τον Μακαριώτατο, δηλαδή τις κινήσεις, τις παγίδες και τις ενέργειες κάποιων, που όχι μόνο δεν σέβονταν και δεν ήθελαν τον Μακαριώτατο, αλλά και τον πολεμούσανε. Ποτέ, από το τηλέφωνο, δεν μου ανέφερε κάτι για τον Μακαριώτατο, ούτε το όνομά του, ούτε τον τίτλο του. Πρόσεχε πάρα πολύ τα λόγια του. Απλά μου έλεγε:” Έλα, είναι ανάγκη να σε δω…”. Και όταν πήγαινα, μου έλεγε:” Θα του πεις αυτό και αυτό. Ούτε λέξη δεν θα αλλάξεις!”. Ήταν εντυπωσιακό, διότι “έβλεπε ” όλα τα πονηρά σχέδια και τις παγίδες που ετοιμάζανε οι πολέμιοι του Αρχιεπισκόπου…
Όταν του διάβαζα το μήνυμα έμεινε έκπληκτος, διότι οι εχθροί του ήταν πρόσωπα κοντινά που τα θεωρούσε φίλους του! Αυτό επαναλήφθηκε κάποιες φορές και είχα γίνει ταχυδρόμος που μετέφερε τα μηνύματα ανάμεσά τους.
Θυμάμαι που, σε κάποια σοβαρά “αδιέξοδα “, τρεις φορές έστειλε τον οδηγό του και έφερε τον Άγιο και μιλήσανε εκτενέστερα για τα διάφορα καυτά θέματα της Εκκλησίας. Ο φωτισμένος Γέροντας του υποδείκνυε ακριβώς τι να κάνει και τον συνεβούλευε.
Επίσης, τουλάχιστον άλλες δύο φορές, είχε πάει και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος στον Άγιο τηρώντας μυστικότητα. Πήγαινε νύχτα με ένα απλό αυτοκίνητο. [Σύμφωνα και με άλλους μάρτυρες ο Αρχιεπίσκοπος είχε επισκεφτεί αρκετές φορές τον Άγιο, πάντοτε νύχτα, και πιθανότατα είχε εξομολογηθεί στο πετραχήλι του.]
Όσοι “ροκανίζανε” τον Θρόνο του Αρχιεπισκόπου απορούσανε πως κατάφερνε, τόσο πετυχημένα, να αποφεύγει όλες τις κακοτοπιές και τις παγίδες που του στήνανε, αν και ήταν ηλικιωμένος και αντιμετώπιζε ολοένα και σοβαρότερα προβλήματα υγείας. Εκείνα τα χρόνια όλες οι κινήσεις του ήταν απόλυτα πετυχημένες, διότι είχαν την κρυφή σφραγίδα του Αγίου, δηλαδή του Θεού.
***
Μου ζήτησε να τηλεφωνήσω στον Άγιο για να του μιλήσει. Του έλεγε από το ακουστικό:
” – Γέροντα μπορεί να είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου, αλλά πάσχω για την Εκκλησία! Για το καράβι της Εκκλησίας πεθαίνω, δεν θέλω να το χτυπήσω σε υφάλους… και σε ευχαριστώ πολύ που με βοηθάς, που μου συμπαραστέκεσαι….!
Και καθώς μιλούσανε, έτεινε το ακουστικό προς εμένα, για να ακούσω όσα του έλεγε ο Άγιος. Τον ενθάρρυνε λέγοντας:
–Έλα Σεραφείμ…! Κράτα γερά, Σεραφείμ και μη φοβάσαι! Ο Θεός είναι μαζί σου! Όλα θα πάνε καλά. Κράτα γερά, Σεραφείμ…
Επέστρεψα το ακουστικό και μίλησαν για λίγη ώρα ακόμη. Αυτή ήταν η τελευταία τους επικοινωνία.
Στο τελευταίο αυτό τηλεφώνημα, ο Άγιος του άφησε τις τελευταίες υποθήκες και παραγγελίες, διότι μετά έφυγε για το Άγιον Όρος…
Λίγο μετά την κοίμηση του Αγίου, μου τηλεφώνησε κάποιος γνωστός μου Επίσκοπος και μου είπε πως επισκέφτηκε την προηγούμενη ημέρα μαζί με άλλους Αρχιερείς τον Αρχιεπίσκοπο και εκείνος τους αποκάλυψε τα εξής: ” Μη σας κάνει εντύπωση που δεν παραιτούμαι. Δεν με ενδιαφέρει ο θρόνος, αλλά ούτε και συμφέρει στην Εκκλησία αυτή τη στιγμή να παραιτηθώ. Εγώ ό,τι κάνω, είναι ακριβώς αυτό που μου είπε ένας Άγιος και χαρισματικός Γέροντας, ο π. Πορφύριος! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο καθαρά έβλεπε τα πράγματα. Είναι θεόπνευστος. Δεν τον γνώριζα, αλλά η Σωτηρία Νούση επέμενε και δέχτηκα και μου τον έφερε εδω! Που να το φανταστώ ότι υπήρχε τέτοιος άνθρωπος! Ό,τι μου είπε εκείνος κάνω! Και αυτή τη στιγμή… αυτό συμφέρει στην Εκκλησία. Δεν με ενδιαφέρει για ό,τι λέτε, και για ό,τι γράφουν! Ο Θεός θα τα κρίνει…!”.
Εκείνη την εποχή, πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονταν και κατηγορούσαν τον Αρχιεπίσκοπο, διότι ενώ ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση υγείας (έκανε αιμοκαθάρσεις), δεν παραιτούνταν. Άλλοι τον κατηγορούσαν, διότι επέμενε σε κάποιες Εκκλησιαστικές θέσεις. Πολλά αδίκως του καταμαρτυρούσαν. Ακόμη και υψηλά ιερατικά πρόσωπα ψιθύριζαν εναντίον του… Δεν γνώριζαν ότι εκείνος είχε πάρει “θεία μηνύματα ” και οδηγίες από τον Θεό, μέσω του Αγίου Του, του απλού Γέροντος Πορφυρίου, και έκανε ακριβώς ό,τι του είχε παραγγείλει.
Ήταν αντίθετος με το φιλοπαπικό και οικουμενιστικό πνεύμα. Αγαπούσε υπερβολικά το ράσο και την ιεροσύνη. Ήταν αληθινός, Ορθόδοξος “Πατέρας ” της Εκκλησίας.
Κάποτε, σε μια συνέντευξή του, δήλωσε:” Είμαι αυτός που φαίνομαι. Δεν έχω άλλο πρόσωπο. Απεχθάνομαι το ψέμα. Δεν φοβάμαι ούτε μη χάσω τον Θρόνο μου, ούτε και τον θάνατο… Φοβάμαι μόνο τον Θεό!”. Και λίγο πριν την κοίμηση του είχε δηλώσει, δείχνοντας την ταπείνωση του: “Απ’ όπου με πιάσεις… λερώνεσαι”.
Με τη συμβολή και τη στήριξη του Αγίου Πορφυρίου είχε την μακροβιότερη αρχιερατεία στον θρόνο των Αθηνών.
Ο μακαριστός κ. Ιωάννης Χατζηφώτης, εκπρόσωπος τύπου και δημοσίων σχέσεων του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ δήλωσε κάποτε την εξής προφητεία: ” Ο π. Πορφύριος μου είπε πως ο Αρχιεπίσκοπος θα πεθάνει στον Θρόνο. Μέχρι το τέλος της ζωής του θα είναι Αρχιεπίσκοπος “. Όπως και έγινε.
***
Μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν το Ορθόδοξο πνεύμα του:
(α) Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κκ. Αντώνιος Κόμπος:” Είχα δει σε ενύπνιο τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, με μια εξαστράπτουσα αρχιερατική στολή, να υπερίπτανται στον ουρανό και ομολογώ ξαφνιάστηκα, και τον ρώτησα:”
– Μακαριώτατε, πώς έγινε αυτό;
– Παιδί μου, εγώ δεν ήμουν άξιος, αλλά επειδή αγαπούσα υπερβολικά την Εκκλησία και ήμουν πάντα κατά του Πάπα και έκαμα ό,τι μπορούσα για να προστατεύσω την Εκκλησία μας…, γι’ αυτό παιδί μου!”.
(β) π. Γεώργιος Μεταλληνός: ” Όσα λάθη κι αν διέπραξε, την πίστη δεν την έβλαψε!”.
(γ) κ. Σωτηρία Νούση: “Κάποτε ήμουν στο σπίτι του και του τηλεφώνησαν από τα γραφεία της Αρχιεπισκοπής και του είπανε:
– Ο εκπρόσωπος του Πάπα βρίσκεται στην Αθήνα και σας παρακαλεί να τον δεχτείτε για να μιλήσετε.
“Άστραψε και βρόντηξε!” Νευριασμένος του απάντησε:
– Αφού ξέρεις ότι δεν θέλω να τους βλέπω αυτούς! Δεν αντέχω βρε παιδί μου! Πείτε του ότι δεν μπορώ και να τον δείτε εσείς!
Και νευριασμένος έκλεισε το τηλέφωνο…
Μια άλλη φορά, στο τέλος της Λειτουργίας, τον πλησιάσανε δύο καθολικοί για να πάρουνε αντίδωρο, αλλά τους έδιωξε ευγενικά “.
(δ) Σε Θεολογικό Συνέδριο στην Αθήνα οι φραγκοσπουδαγμένοι καθηγητάδες ρωτήθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο: «Πεῖτε μου, ὠρέ! Εἶναι ὁ πάπας Ἐκκλησία;».
Τσιμουδιά οι καθηγητάδες. Οι φοιτητές με χαρούμενα χειροκροτήματα φώναξαν με μια φωνή: “Οχιιι….!”.
Ο όσιος Πορφύριος ο Προφήτης, Μαρτυρίες, τομ.Β’, σελ. 310 κ.εξ., Ι. κελλί Αγίων Θεοδώρων, Άγιον Όρος 2019.
Και ξανά σε άλλο συνέδριο και στη σύναξη προκαθημένων στην Κωνσταντινούπολη της Ορθοδοξίας : «Θέτω το ερώτημα ευθαρσώς και να μου απαντήσουν οι αρμόδιοι καθηγητάδες θεολόγοι επιστήμονες Είναι εκκλησίαν το Βατικανόν; Ναι ή όχι;… ».
***
Μαρτυρία Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου Πρωτοσύγκελου Σιατίστης, σε ημερίδα για τον μακαριστό Μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο, στην Θεσσαλονίκη, 22-5-2017
Σιατίστης Αντώνιος: “Ήρθε ο παππούς στον ύπνο μου, μέσα σε πολύ φως. Πω, πω τι φως ήταν εκείνο! Πολύ φως!
Πρωτοσύγκελος Σιατίστης Εφραίμ: “Ποιός παππούς Δεσπότη μου”;
Σιατίστης Αντώνιος: “Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήταν! Μου είπε πως μας έχει έννοια στη Σύνοδο… Με το ένα χέρι έπαιρνε τη σύνταξη, με το άλλο την έδινε σε φιλανθρωπίες. Σαρακοστές τσάι και παξιμαδάκι, τον είδα με τα μάτια μου”!
Πρωτοσύγκελος Εφραίμ: “Παραξενεύτηκα, ενώ εκείνος δεν μιλούσε για λίγα λεπτά… Γυρνάει ξαφνικά και μου λέει”.
Σιατίστης Αντώνιος: “Ξέρεις γιατί έπλεε μέσα στο φως ο Σεραφείμ”;
Πρωτοσύγκελος Εφραίμ: “Γιατί Σεβασμιώτατε”;
Σιατίστης Αντώνιος: “Διότι όταν ρωτήθηκε για τον Πάπα, είπε ότι αυτή δεν είναι “Εκκλησία”! Γι΄ αυτό! Και είχε δίκιο. Έτσι είναι. Χατιρικά τους λέμε “εκκλησίες”. Ο Θεός ξέρει γι΄ αυτούς, αλλά και για μας”…
Όταν κάποια φορά ο μακαριστός ηγούμενος του Οσίου Δαβίδ Ευβοίας π Κύριλλος, πήγε για προσκύνημα την θαυματουργό κάρα του Οσίου, στον Άγιο Γεώργιο Πανοράματος είπε στους Ιερείς του ναού για τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο.
Τους είπε ότι τον κατέκρινε και δεν συμφωνούσε με όσα έκανε, όσο ήταν εν ζωή.
Μετά από λίγο καιρό, του εμφανίστηκε ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και τον μάλωσε αυστηρά, λέγοντας του, να σταματήσει να κατακρίνει τον Αρχιεπίσκοπο, καθώς βρίσκετε στον παράδεισο, σε περίοπτη θέση.
Ο π. Κύριλλος συγκλονίστηκε και από τότε σταμάτησε να τον κατακρίνει .
***
Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης
Όταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ νοσηλευόταν στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ο Πατήρ Ευμένιος ενοσηλεύετο στον Ευαγγελισμό και παρ’ όλη την βαρειά κατάστασι της υγείας του, προσευχόταν συνέχεια για τον Αρχιεπίσκοπο και έψαλλε καθημερινά την φήμη του.
Παρακολουθούσε την εξέλιξη της υγείας του από το ραδιόφωνο και συνέχεια έλεγε:
– Καλά είναι ο Σεραφείμ, και γελούσε το πρόσωπό του.
Πράγματι, εκεί που έλεγαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος χειροτερεύει, τα πράγματα άλλαζαν. Ο Σεραφείμ καλυτέρευε λίγο. Όπως μας έλεγε η κυρία που διακονούσε τον Πατέρα Ευμένιο, το βράδυ που εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος, μετά τις ειδήσεις των 8:00 μ.μ., ο Πατήρ Ευμένιος δεν έψαλε την φήμη, όπως συνήθιζε.
Αργά την νύκτα, την ώρα που συνήθιζε να προσεύχεται, καθόταν στην καρέκλα του σκυφτός. Μετά από αρκετές ώρες προσευχής, βαθειά μεσάνυχτα, τον είδε να ανοίγη τα χέρια του, να λάμπη το πρόσωπό του και με ιδιαίτερα χαρά να φωνάζη:
– Γεια σου Σεραφείμ. Πετάει ο Σεραφείμ! Ωραίος που είναι ο Σεραφείμ! Πετάει ο Σεραφείμ!
Ο Γέροντας συνέχισε να προσεύχεται μέχρι τα ξημερώματα. Το πρωί έμαθαν ότι την νύκτα εκείνη, είχε κοιμηθεί ο Αρχιεπίσκοπος. Ο Παππούλης δάκρυσε. Ζήτησε να πάη να προσκυνήση το σκήνωμά του στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Πήγε δύο φορές. Την ταφή του παρακολούθησε από την τηλεόραση. Προσκύνησε το λείψανο του Αρχιεπισκόπου από τον οθόνη. Αγωνιούσε πολύ για την διαδοχή. Παρακολούθησε την Ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Ο Πατήρ Ευμένιος σηκώθηκε από το κρεββάτι και προσκύνησε τον νέο Αρχιεπίσκοπο στην οθόνη της τηλεοράσεως!
Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος: ”π. Ευμένιος, ο Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός”.
***
Μαρτυρία π Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου:
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ἀπεχθανόταν τὴ διαστροφὴ καὶ τὴν ἀναλήθεια. Εἶχε ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφεὶμ Τίκα. Ὅταν ἐρχόταν ὁ παπα-Φώτης στὴν Ἀθήνα δὲν παρέλειπε νὰ περνάει καὶ ἀπὸ τὴν Ἁγίας Φιλοθέης, ὅπου βρίσκεται ἡ Ἀρχιεπισκοπικὴ ἕδρα. Τὸν ἐνθυμοῦμαι νὰ πίνει τὸν καφέ του μὲ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο. Μάλιστα κάποτε συνέβη κατὰ τὴν χειροτονία τοῦ νῦν Σεβ. Μητροπολίτου Μυτιλήνης νὰ λάβει μέρος κατ’ αὐτὴν καὶ ὁ παπα-Φώτης. Στὴ θωριὰ τῆς ἁπλότητάς του ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Σεραφεὶμ εἶπε τὸν χαρακτηριστικὸ λόγο του: «ὅλοι ἐμεῖς, ἐνν. οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, δὲν κάνουμε ὅσο αὐτὸ τὸ κούτσικο παπαδάκι» (λόγῳ τοῦ κοντοῦ ἀναστήματός του).
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου