Ιωάννης Χειμώνας – Σύλλογος Αυτιστικών Ατόμων “Άγιος Νικόλαος”

Μαθήματα ζωής. «Τα παιδιά με αυτισμό είναι άγγελοι επί Γης»

ΠΗΓΗ:   http://www.jenny.gr/aghios-nikolaos/

Αφορμή για τη γνωριμία με τον κ. Ιωάννη Χειμώνα στάθηκε η επικείμενη βράβευσή του ως αφανούς ήρωα από την ένωση Μαζί για το Παιδί για το επίτευγμά του να δημιουργήσει ένα πρότυπο οικοτροφείο για παιδιά με αυτισμό. Ο λόγος, για να χαραχτεί στο μυαλό για πάντα η ανιδιοτελής αγάπη του για τον άνθρωπο.

Από τη Νέλη Κωστοπούλου Φωτογραφίες: Γεράσιμος Φρόνιμος
Άραγε τι να κρύβεται στο μυαλό ενός ανθρώπου που η ζωή έχει υπάρξει τόσο σκληρή μαζί του;
Στα επτά του χρόνια έπεσε θύμα τροχαίου, χάνοντας τη μητέρα του και μένοντας ο ίδιος παράλυτος από τη μέση και κάτω, ενώ πολύ αργότερα έγινε πατέρας δίδυμων αγοριών με διάγνωση αυτισμού. Σημαντικό τα λόγια να μη θίξουν, να μην ξύσουν πληγές, ούτε να προδώσουν ίχνη λύπησης και οίκτου. Άλλωστε όσοι τον γνωρίζουν λένε πως το όνομά του είναι συνώνυμο με την αισιοδοξία. Και αυτό ακριβώς ήταν το ζητούμενο: η πηγή της δύναμής του.
Ο Ιωάννης Χειμώνας, με καταγωγή από τη Λαμία, σήμερα είναι 60 ετών, παντρεμένος με την κυρία Φωτεινή, συνοδοιπόρο στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων μπαινόβγαινε σε νοσοκομεία, ιδρύματα και διάφορες ανάδοχες οικογένειες. Εκείνη πάντα τον καταλάβαινε και συνεχίζει να τον νιώθει περισσότερο από τον καθένα, αφού και η ίδια πάσχει από παιδί από ρευματοειδή αρθρίτιδα και σήμερα κινείται επίσης με καροτσάκι. Οι δυο τους είναι γονείς τριών αγοριών: των δίδυμων Παναγιώτη και Λευτέρη, 30 ετών, που τον πρώτο χρόνο της ζωής τους διαγνώστηκαν με αυτισμό, και του πατέρα Γαβριήλ, του 23χρονου μικρότερου γιου τους, που βρήκε ό,τι επιθυμούσε στη Μονή Ξενοφώντος στο Άγιον Όρος. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια τραγική ιστορία, όμως, αντιθέτως, είναι μια από τις πιο αισιόδοξες και ελπιδοφόρες, και για αυτό ευθύνεται αποκλειστικά ο πρωταγωνιστής της.
Καθισμένος στο καρότσι του –τη λιμουζίνα του, όπως ο ίδιος το αποκαλεί αστειευόμενος–, ο κύριος Χειμώνας, με τα γαλάζια διαπεραστικά μάτια, που διατηρούν μια εφηβική σπιρτάδα, και με ένα μόνιμα αισιόδοξο μειδίαμα, εξιστορεί το όνειρο της ζωής του που έγινε πραγματικότητα. «Βιώναμε μια πραγματικότητα τραγική, γιατί το κομμάτι των ανθρώπων που πάσχουν από αυτισμό είναι το πιο παραμελημένο στην κοινωνία. Για τα αυτιστικά άτομα δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα στην Ελλάδα, και ανέρχονται σε περίπου 20.000 άτομα συνολικά, με τα μισά από αυτά να κατοικούν στην Αθήνα. Αφορμή για τις προσπάθειές μας να κάνουμε κάτι για το θέμα του αυτισμού στάθηκε το προσωπικό μας ζήτημα, που παρουσίαζε κάποια ιδιαιτερότητα, αφού τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου είμαστε σε καροτσάκι 53 χρόνια τώρα. Ήταν πρακτικό το θέμα: σαν να έχεις δύο μωρά που πλέον είναι 30 ετών και συνεχίζουν να σε έχουν απόλυτη ανάγκη. Σκεφτόμασταν τι θα κάνουν αν μας συμβεί κάτι, τι θα απογίνουν. Η πρώτη σκέψη ήταν να τα πάμε σε κάποιο ίδρυμα ατόμων με νοητική υστέρηση και να τα βάλουμε εκεί, αλλά, πάλι, σκεφτόμασταν πως θα ήταν πολύ μίζερο να τα βάλουμε κάπου για να ησυχάσουμε. Δεν μπορούσαμε να δεχτούμε ότι το πρόβλημα αυτό απλώς μας έτυχε –και λέω “πρόβλημα” γιατί έτσι το εκλαμβάνουν οι άλλοι–, το θεωρήσαμε μια εκδήλωση του Θεού. Στη ζωή αυτήν ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του αγώνα, εμάς αυτός είναι τα παιδιά μας».

Ένας αγώνας που αποδείχτηκε πως είχε όλους τους οιωνούς για αίσια έκβαση. Ο κ. Χειμώνας συνεχίζει: «Είπαμε, με αφορμή τα δικά μας παιδιά, να κάνουμε κάτι που να είναι χρήσιμο, κάτι που να μπορούμε να ελέγξουμε οι ίδιοι την ποιότητά του, ώστε να παρέχουμε τις καλύτερες υπηρεσίες τόσο στα δικά μας όσο και σε άλλα παιδιά όσον αφορά την εξειδικευμένη φροντίδα για τον αυτισμό. Έτσι, πριν από δέκα χρόνια γεννήθηκε η σκέψη του οικοτροφείου και δημιουργήσαμε ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο με στόχο να το φτιάξουμε κάποια μέρα. Το “κάποια μέρα” έγινε “εδώ και τώρα”. Όλοι όσοι το έμαθαν μας ρωτούσαν αν έχουμε βοήθεια κι εμείς απαντούσαμε: “Ναι, τη βοήθεια του Θεού”. To 2001, λοιπόν, υπολογίσαμε πως το οικοτροφείο θα κόστιζε γύρω στα 3 εκατ. ευρώ. Εγώ τότε είπα: “Ωραία, ξεκινάμε”. Κάναμε μια Θεία Λειτουργία σε ένα εκκλησάκι του αγίου Νικολάου εδώ στην Παιανία και μετά αρχίσαμε να χτυπάμε πόρτες. Ήμασταν αποφασισμένοι να κάνουμε το ανθρωπίνως δυνατό και από εκεί και πέρα… Από την αρχή βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι που έδειξαν μια ευαισθησία και έναν ανθρωπισμό, με τεράστια διάθεση κοινωνικής προσφοράς. Τους είχε αγγίξει το γεγονός πως δεν υπήρχε κάτι ανάλογο για παιδιά, ένα πρόγραμμα που απευθυνόταν σε οικογένειες υψίστης ανάγκης. Το οικοτροφείο ολοκληρώθηκε το 2009 και έχει κλείσει ήδη τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του. Φιλοξενούμε 11 παιδιά, που σύντομα θα γίνουν 16».
Από που αντλεί τελικά αυτός ο άνθρωπος όλη αυτή την αισιοδοξία και τη δύναμη για δημιουργία; «Ήταν ένα από τα μαθήματα που πήρα στην εφηβεία μου παρατηρώντας τους άλλους ανάπηρους που συναντούσα στα ιδρύματα (σ.σ.: έμεινε «ορφανός» και από πατέρα, αφού εκείνος μετά το δυστύχημα τον άφησε να αναζητά θεραπεία μόνος του στην Αθήνα). Γύρω στα 15 μου, λοιπόν, παρατήρησα πως κάποιοι ανάπηροι ήταν ξεχωριστοί: Εκεί που οι περισσότεροι ήταν μίζεροι, εκείνοι ήταν χαρούμενοι και αισιόδοξοι, και αυτό πήγαζε από το γεγονός ότι ήταν πιστοί χριστιανοί. Από τότε άρχισα να χρησιμοποιώ κι εγώ τον ίδιο τρόπο προσέγγισης της ζωής».
Στη συζήτηση είναι παρόντες, εκτός από τη σύζυγό του Φωτεινή, και οι συνεργάτες του, που συμπληρώνουν: «Ο κύριος Χειμώνας όχι απλώς δεν έχει ξεκουραστεί από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το οικοτροφείο, αλλά πραγματικά δεν στέκεται στιγμή, προσφέροντας πάντα αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του». Η δε Ελένη, γραμματέας του οικοτροφείου, τονίζει πως κάθε μέρα παίρνουν πολύτιμα μαθήματα ζωής από εκείνον.
Ένα από τα πρόσωπα που συνέβαλαν καθοριστικά στη σωστή οργάνωση και λειτουργία του οικοτροφείου είναι η επιστημονική υπεύθυνη και ψυχολόγος του ιδρύματος, μια γυναίκα με σπουδές στην Αγγλία και εμπειρία δέκα ετών στο χώρο του αυτισμού: Η κυρία Ελένη Παπαπαναγιώτου, μαζί με 24 ακόμα ειδικευμένα άτομα, έχει αφιερώσει τη ζωή της στην καλυτέρευση της καθημερινότητας αυτών των αιώνιων παιδιών ηλικίας από 17 έως 30 ετών, μέσα από πολυάριθμα εξατομικευμένα προγράμματα.
Οι άνθρωποι που θέλησαν να φέρουν τον κύριο Χειμώνα στο προσκήνιο, προβάλλοντας το μοναδικό του έργο, διέθεταν ένα πολύ καλό επιχείρημα. Ο Γιώργος Παπαδάκης, μέλος του δ.σ. της ένωσης και μέλος της οργανωτικής επιτροπής των βραβείων «Μαζί για το Παιδί», που διατελεί παράλληλα και πρόεδρος του Ιδρύματος Κοινωνικής Εργασίας Χατζηπατέρειο ΚΑΣΠ, μιλάει για την επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου για τη βράβευση, αλλά και για το θεσμό των βραβείων, που σκοπό έχει να εδραιωθεί: «Με τη δημιουργία του θεσμού των βραβείων η ένωση Μαζί για το Παιδί θέλει να στρέψει τους προβολείς σε αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους, φιλοδοξώντας να φωτίσει το έργο τους για να το γνωρίσει ο κόσμος και να αποτελέσει ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, δίνοντας σε όλους μας ένα μάθημα ζωής. Εγκαινιάζουμε το θεσμό των βραβείων “Μαζί για το Παιδί” με την πεποίθηση ότι το κοινωνικό όφελος θα είναι μεγάλο αν τα φωτεινά παραδείγματα των ανθρώπων που τιμούμε στις 2 Φεβρουαρίου πολλαπλασιαστούν και με την ελπίδα ότι οι “ισχυροί” θα συντρέξουν το έργο τους και οι πιο “αδύνατοι” θα τους μιμηθούν. Η ένωση Μαζί για το Παιδί ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 1996 με σκοπό να ενώσει τις δυνάμεις δέκα κοινωφελών φορέων που εργάζονται για την ευημερία των παιδιών. Επιπλέον, έχει θέσει σε λειτουργία τη Γραμμή Βοήθειας 11525 “Μαζί για το Παιδί”, μια δωρεάν γραμμή βοήθειας στελεχωμένη από ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, που παρέχει συμβουλές και ατομικά ραντεβού, κατόπιν αξιολόγησης, σε παιδιά, νέους και γονείς».

Εάν θέλετε να ενισχύσετε το έργο του κυρίου Χειμώνα και του οικοτροφείου ατόμων με αυτισμό «Άγιος Νικόλαος» επικοινωνήστε στο τηλέφωνο 210-6641846 ή ανατρέξτε στο site www.autistika.gr.