ΣΥΓΧΥΣΗ καὶ ΤΑΡΑΧΗ, Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΣ. (Ἅγ. Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

Ἡ αἰτία τῆς ἐσωτερικῆς συγχύσεως καὶ ταραχῆς.
Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου
ἀπὸ τὶς συνέπειες τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου, «Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς», ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ σελ. 84-87

.             Σὲ παρακίνησα νὰ σκεφτεῖς ἀπὸ ποὺ μπορεῖ νὰ προέρχονται τὰ σπέρματα τῆς ἐσωτερικῆς συγχύσεως καὶ ταραχῆς, καὶ σοὺ ὑποσχέθηκα νὰ τὸ συζητήσουμε. Εἶναι ἀλήθεια, ὅμως, πὼς ἤδη γνωρίζεις τὴν προέλευσή τους. Δὲν ὑπάρχει λόγος, λοιπὸν νὰ σκεφτεῖς, ἀλλὰ μόνο νὰ θυμηθεῖς ποιὰ εἶναι ἡ σχετικὴ πίστη μας.
.             Πιστεύουμε πὼς αὐτὰ τὰ σπέρματα δὲν τὰ ἔβαλε ὁ Δημιουργὸς μέσα στὴ φύση τοῦ ἄνθρωπου, ὅταν τὸν ἔπλασε. Μπῆκαν ἀργότερα, μετὰ τὴν πτώση τῶν προπατόρων μας, πού, μὲ τὴν παράβαση τῆς ἐντολῆς, διέφθειραν καὶ διέστρεψαν τὴ φύση μας. Ἔτσι διεφθαρμένη καὶ διεστραμμένη τὴ μεταβίβασαν στοὺς ἀπογόνους τους, δηλαδὴ σ’ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἔτσι διεφθαρμένη καὶ διεστραμμένη, λοιπόν, ἔχει φτάσει μέχρι κι ἐμᾶς. Ἡ μεταπτωτικὴ αὐτὴ κατάσταση τῆς φύσεώς μας ἀποτελεῖ τὴν αἰτία τῆς ἐσωτερικῆς μας συγχύσεως καὶ ταραχῆς. Ἀπ’ αὐτήν, πάλι, προκαλεῖται ὅλη ἡ ἐξωτερικὴ ἀναταραχὴ στὴν προσωπικὴ ζωὴ κάθε ἀνθρώπου, στὴν οἰκογενειακὴ ζωὴ καὶ στὴν κοινωνικὴ ζωή.
.             Τὰ σπέρματα, λοιπὸν τῆς συγχύσεως καὶ ταραχῆς, μολονότι ὑπάρχουν μέσα μας ἐκ γενετῆς, δὲν εἶναι φυσικά. Δὲν εἶναι συστατικά της φύσεώς μας. Δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε, δηλαδή, ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν τὰ ἔχει, δὲν εἶναι ἄνθρωπος. Ἀπεναντίας, δίχως αὐτὰ ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Ἡ κατάσταση τῆς συγχύσεως καὶ τῆς ταραχῆς εἶναι ἡ ἀρρώστια μας. Καὶ μόνο ὅταν ἀπαλλαγοῦμε ἀπ’ αὐτήν, γινόμαστε ὑγιεῖς, ἔτσι ὅπως πρέπει νὰ εἴμαστε ἀπὸ τὴ φύση ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Δημιουργός. Θυμᾶμαι τὴν ἐπιθυμία σου νὰ βρεθεῖς “στὸ ἐπίπεδό της ἀνθρώπινης ἀξίας”. Θεράπευσε τὴν παραπάνω ἀρρώστια, ποὺ ἔχεις μέσα σου, καὶ θὰ φτάσεις σ’ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο.
.             Μὴν ξεχνᾶς πὼς ἡ σύγχυση καὶ ἡ ταραχὴ εἶναι ἔμφυτες, ὄχι ὅμως καὶ φυσικές. Δὲν ἀποτελοῦν οὐσιῶδες μέρος τῆς φύσεώς μας. Ἐπηρεάζουν, πάντως, τὰ οὐσιώδη μέρη της, προκαλώντας διαταραχὴ στὴ λειτουργία τοῦ καθενὸς καὶ στὶς ἀμοιβαῖες σχέσεις τους. Ἂν ἡ σύγχυση καὶ ἡ ταραχὴ ἦταν φυσικές, ἡ παρουσία τους δὲν θὰ μᾶς ἔκανε νὰ ὑποφέρουμε καὶ νὰ βασανιζόμαστε, ὅπως συμβαίνει. Φυσικὸ εἶναι ὅ,τι εὐφραίνει καὶ ἀναπαύει τὴ ψυχή, ἐνῶ ἀφύσικο ὅ,τι τὴν καταπιέζει καὶ τὴν κουράζει. Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, ἂν ἡ σύγχυση καὶ ἡ ταραχὴ ἦταν φυσιολογικές, τότε, ὅποιος ἦταν ἀπαλλαγμένος καὶ καθαρὸς ἀπ’ αὐτές, δὲν θὰ ἦταν ἄνθρωπος. Ξέρουμε, ὡστόσο, ἕναν ἄνθρωπο, τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, πού, μολονότι ἦταν ὁλότελα καθαρὸς ἀπὸ σύγχυση καὶ ταραχή, εἶχε τέλεια τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ξέρουμε, ἐπίσης, ὅτι ὅποιος ντύνεται τὸν Χριστό, παίρνει ἀπ’ αὐτὸν τὴ δύναμη νὰ καθαρίσει τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ γίνει ὅμοιός του στὴν καθαρότητα.
.             Νὰ θυμᾶσαι, ἐπαναλαμβάνω, ὅτι ἡ σύγχυση καὶ ἡ ταραχὴ εἶναι ἐγγενεῖς, ὄχι ὅμως καὶ φυσικές· νὰ τὸ θυμᾶσαι καὶ νὰ τὸ πιστεύεις ἀκλόνητα. Ἔτσι θὰ ἐπιθυμήσεις σφοδρὰ καὶ τὴ θεραπεία σου. Γιατί, ἀφοῦ αὐτὴ ἡ κατάσταση δὲν εἶναι φυσιολογική, τότε μπορεῖς νὰ θεραπευθεῖς, φτάνει νὰ τὸ θέλεις. Καὶ εἶναι δυνατὸ νὰ μὴν τὸ θέλεις; Ὑγιὴς καὶ καθαρὴ ἡ φύση μας εἶναι ὑπέροχη. Οἱ ἴδιοι οἱ ἄγγελοι τὴν ἀτενίζουν μὲ ἀγάπη καὶ δέος. Δὲν θὰ θέλαμε, λοιπόν, νὰ τὴ δοῦμε κι ἐμεῖς ἔτσι; Ἀναμφίβολα, ὅλη ἡ εὐτυχία καὶ ἡ εὐδαιμονία μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ θεραπεία μας. Γιατί, ὅταν θὰ ἔχουμε ἀπαλλαγεῖ πιὰ ἀπ’ αὐτὴ τὴν ἀρρώστια, τί ἄλλο θὰ μᾶς στερήσει τὴ μακαριότητα;
.             Εἶπα πρίν, πώς, ἐπειδὴ ἡ κατάσταση τῆς ταραχῆς καὶ τῆς συγχύσεως δὲν εἶναι φυσική, μπορεῖ κανεὶς νὰ θεραπευθεῖ. Τώρα λέω, ὑποθετικά, τὸ ἀντίθετο: Ἂν ἦταν φυσική, δὲν θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ θεραπευθεῖ, ὅσο σκληρὰ κι ἂν ἀγωνιζόταν. Πιστεύοντας κάτι τέτοιο, θὰ ἔχανες τὸ θάρρος σου. “Ἔτσι εἶμαι καὶ δὲν μπορῶ ν’ ἀλλάξω”, θὰ σκεφτόσουνα καὶ θὰ κυριευόσουν ἀπὸ τὴν ὀλέθρια ἀπόγνωση. Ὀλέθρια, ναί! Γιατί, ὅταν κυριεύσει τοὺς ἀνθρώπους, τότε αὐτοὶ παραδίνονται στὴν ἁμαρτία καὶ ἐκτελοῦν κάθε λογῆς βρώμικη πράξη δίχως φραγμό.
.             Θὰ τὸ ξαναπῶ: Διατήρησε τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ταραχή μας δὲν εἶναι φυσική. Μὴν ἀκοῦς ἐκείνους ποὺ λένε, “Εἶναι ἀνώφελο νὰ τὸ συζητᾶμε, γιατί ἔτσι εἴμαστε φτιαγμένοι καὶ δὲν μποροῦμε ν’ ἀλλάξουμε”. Δὲν εἴμαστε φτιαγμένοι ἔτσι. Καί, ἂν ἀγωνιστοῦμε, μποροῦμε ν’ ἀλλάξουμε.

ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: alopsis

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ